Warszawa w obrazach Joanny Woydy

W Galerii Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej mamy zaszczyt zaprezentować wyjątkowy cykl obrazów Joanny Woydy, które wprowadzają widza w klimat Warszawy. Prezentowane obrazy pozwalają poznać malarski świat artystki, łączącej uważność obserwacji natury z refleksją nad przestrzenią miejską. Zapraszamy do zapoznania się z prezentowanymi pracami.

Joanna Woyda koncentruje się w swoim malarstwie przede wszystkim na dwóch cyklach tematycznych: „Plaża” oraz „Warszawa”.

W cyklu „Plaża”, powstającym od 2008 roku i obejmującym ponad 80 obrazów, artystka subtelnie przedstawia rozległe, jasne przestrzenie nadmorskie — szerokie plaże, błękit wody i nieba, a także ludzkie postaci w ruchu lub zatrzymaniu. Te sceny plażowego wypoczynku, pełne spokoju i beztroski, ukazują relację człowieka z naturą, gdzie plaża staje się przestrzenią wielkiej wolności i wyciszenia, a jednocześnie miejscem obserwacji ludzkich zachowań i gestów. Woyda redukuje tło do niemal abstrakcji, co pozwala skupić się na emocjonalnym wymiarze postaci i atmosferze chwili. Profesor Stanisław Baj opisuje ten styl malarski jako połączenie jasnych, płaskich płaszczyzn koloru, które tworzą przestrzeń plaży, wody i nieba, z delikatną narracją ludzką, nadającą obrazom ciepło, spokój i harmonię. Jak napisał w recenzji prof. Stanisław Baj, „W obrazach Joanny Woydy duże, płaskie, jasne płaszczyzny koloru stają się plażą, wodą, przestrzennym niebem. Pojawia się na nich człowiek… Zapewne w malowaniu tych scen posłużyły fotonotatki, których wykonuje się tysiące, nie po to by dokumentować zjawiskowe kadry, lecz w zachwycie nad niepowtarzalnością plażowej swobody…”.

Drugim głównym nurtem w twórczości Woydy są weduty warszawskie. W tych pracach artystka skupia się na ikonicznych, często modernistycznych budynkach i miejscach Warszawy, które mają walor historyczny i pamięciowy — m.in. pawilon Emilia na Emilii Plater, Supersam, kino Skarpa czy Iluzjon. Są to wizerunki budynków, które często dokonały transformacji lub zniknęły, co nadaje obrazom wymiar hołdu dla przemijającej architektury i zmieniającego się oblicza miasta. Woyda malując Warszawę, nie tylko dokumentuje przestrzeń miejską, ale też tworzy refleksję nad historią, pamięcią i przemijaniem. Malarstwo miasta w jej wykonaniu to swoiste zatrzymanie szczególnych momentów w przestrzeni miejskiej, gdzie architektura staje się zarówno świadkiem historii, jak i nośnikiem emocji.

Malowanie miasta w twórczości Joanny Woydy to połączenie dokładnej obserwacji i refleksji artystycznej nad jego przestrzenią oraz pamięcią. Motywy warszawskie są pełne melancholii i nostalgii, a zarazem pokazują tę przestrzeń jako żywą i podlegającą ciągłym przemianom. Przy tym artystka wykorzystuje syntetyczne formy i oszczędną kolorystykę, które podkreślają zarówno monumentalność, jak i ulotność przedstawianych miejsc.

Obrazy Warszawy Woydy to swoiste malarskie, syntetyczne notatki o mieście. Przenikają się historia, architektura i życie codzienne mieszkańców.

Prace z tego cyklu można zobaczyć oraz zakupić w Galerii Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej.

Joanna Woyda koncentruje się w swoim malarstwie przede wszystkim na dwóch cyklach tematycznych: „Plaża” oraz „Warszawa”.

W cyklu „Plaża”, powstającym od 2008 roku i obejmującym ponad 80 obrazów, artystka subtelnie przedstawia rozległe, jasne przestrzenie nadmorskie — szerokie plaże, błękit wody i nieba, a także ludzkie postaci w ruchu lub zatrzymaniu. Te sceny plażowego wypoczynku, pełne spokoju i beztroski, ukazują relację człowieka z naturą, gdzie plaża staje się przestrzenią wielkiej wolności i wyciszenia, a jednocześnie miejscem obserwacji ludzkich zachowań i gestów. Woyda redukuje tło do niemal abstrakcji, co pozwala skupić się na emocjonalnym wymiarze postaci i atmosferze chwili. Profesor Stanisław Baj opisuje ten styl malarski jako połączenie jasnych, płaskich płaszczyzn koloru, które tworzą przestrzeń plaży, wody i nieba, z delikatną narracją ludzką, nadającą obrazom ciepło, spokój i harmonię. Jak napisał w recenzji prof. Stanisław Baj, „W obrazach Joanny Woydy duże, płaskie, jasne płaszczyzny koloru stają się plażą, wodą, przestrzennym niebem. Pojawia się na nich człowiek… Zapewne w malowaniu tych scen posłużyły fotonotatki, których wykonuje się tysiące, nie po to by dokumentować zjawiskowe kadry, lecz w zachwycie nad niepowtarzalnością plażowej swobody…”.

Drugim głównym nurtem w twórczości Woydy są weduty warszawskie. W tych pracach artystka skupia się na ikonicznych, często modernistycznych budynkach i miejscach Warszawy, które mają walor historyczny i pamięciowy — m.in. pawilon Emilia na Emilii Plater, Supersam, kino Skarpa czy Iluzjon. Są to wizerunki budynków, które często dokonały transformacji lub zniknęły, co nadaje obrazom wymiar hołdu dla przemijającej architektury i zmieniającego się oblicza miasta. Woyda malując Warszawę, nie tylko dokumentuje przestrzeń miejską, ale też tworzy refleksję nad historią, pamięcią i przemijaniem. Malarstwo miasta w jej wykonaniu to swoiste zatrzymanie szczególnych momentów w przestrzeni miejskiej, gdzie architektura staje się zarówno świadkiem historii, jak i nośnikiem emocji.

Malowanie miasta w twórczości Joanny Woydy to połączenie dokładnej obserwacji i refleksji artystycznej nad jego przestrzenią oraz pamięcią. Motywy warszawskie są pełne melancholii i nostalgii, a zarazem pokazują tę przestrzeń jako żywą i podlegającą ciągłym przemianom. Przy tym artystka wykorzystuje syntetyczne formy i oszczędną kolorystykę, które podkreślają zarówno monumentalność, jak i ulotność przedstawianych miejsc.

Obrazy Warszawy Woydy to swoiste malarskie, syntetyczne notatki o mieście. Przenikają się historia, architektura i życie codzienne mieszkańców.

Prace z tego cyklu można zobaczyć oraz zakupić w Galerii Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej.