Culture - Privilege of all - rzeźba Rafała Olbińskiego

Rzeźba Rafała Olbińskiego „Culture – Privilege of All” łączy w sobie symbolikę klasyczną i współczesną. Nawiązuje do ikony sztuki starożytnej, Wenus z Milo, przypominając o uniwersalnej wartości piękna. Jednocześnie rzeźba może współcześnie kojarzyć się z prowokacyjną pracą Maurizio Cattelana z bananem, której autor w prowokacyjny sposób odniósł się do współczesnego rynku sztuki i jego paradoksów.

Inspiracją rzeźby Rafała Olbińskiego był znacznie wcześniejszy pomysł tego artysty. W 1982 roku Olbiński stworzył dla UNESCO projekt plakatu promującego ideę powszechnego dostępu do kultury, zgodną z założeniami odbywającej się wówczas pierwszej konferencji Mondiacult.

„Culture – Privilege of All” w formie rzeźby staje się refleksją nad współczesnym stanem kultury – dziedzictwa dostępnego, ale także poddanego komercjalizacji i reinterpretacji w erze globalizacji.
Rzeźba Rafała Olbińskiego znajduje się w ofercie Galerii Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej.

Rzeźba Rafała Olbińskiego „Culture – Privilege of All” łączy w sobie symbolikę klasyczną i współczesną. Nawiązuje do ikony sztuki starożytnej, Wenus z Milo, przypominając o uniwersalnej wartości piękna. Jednocześnie rzeźba może współcześnie kojarzyć się z prowokacyjną pracą Maurizio Cattelana z bananem, której autor w prowokacyjny sposób odniósł się do współczesnego rynku sztuki i jego paradoksów.

Inspiracją rzeźby Rafała Olbińskiego był znacznie wcześniejszy pomysł tego artysty. W 1982 roku Olbiński stworzył dla UNESCO projekt plakatu promującego ideę powszechnego dostępu do kultury, zgodną z założeniami odbywającej się wówczas pierwszej konferencji Mondiacult.

„Culture – Privilege of All” w formie rzeźby staje się refleksją nad współczesnym stanem kultury – dziedzictwa dostępnego, ale także poddanego komercjalizacji i reinterpretacji w erze globalizacji.
Rzeźba Rafała Olbińskiego znajduje się w ofercie Galerii Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej.

Rzeźba Rafała Olbińskiego „Culture – Privilege of All” stanowi interesujący punkt wyjścia do refleksji nad rolą kultury i jej wartością jako dziedzictwa wspólnego dla wszystkich ludzi.

Praca ta, utrzymana w charakterystycznym dla Olbińskiego klimacie surrealizmu i symbolizmu, nawiązuje do klasycznej ikony sztuki- greckiej rzeźby Wenus z Milo, obecnie eksponowanej w Luwrze. Praca stanowi także nawiązanie do wcześniejszej pracy Rafała Olbińskiego- powstałego w 1982 roku dla UNESCO plakatu „Culture- Privilege for All”. Współcześnie rzeźba Olbińskiego może także budzić skojarzenia z pracą Maurizio Cattelana, w której włoski artysta prowokująco i niejednoznacznie odniósł się do aktualnego światowego obiegu sztuki.

Wenus z Milo, jako jeden z najważniejszych i najbardziej rozpoznawalnych symboli kanonów piękna i harmonii w sztuce starożytnej, pojawia się w kontekście pracy Olbińskiego jako metafora uniwersalnej wartości oraz ponadczasowego ideału. Symbolika Wenus przypomina, że kultura i sztuka odgrywają rolę łącznika między przeszłością a teraźniejszością. Grecka Wenus stanowi archetyp kobiecego piękna i wyraz humanistycznego ducha. Fascynująca jest historia przypadkowego odnalezienia rzeźby na wyspie Melos.

Z drugiej strony, uzasadnione jest ahistoryczne skojarzenie ze słynnym bananem Maurizio Cattelana. Praca zatytułowana przez artystę „Comedian” (komediant, komik) po raz pierwszy została zaprezentowana podczas targów sztuki Art Basel Miami Beach w 2019 roku. Przedstawiała banana przyklejonego taśma klejącą do ściany. Artysta w prowokujący i ironiczny sposób podjął się krytyki rynku sztuki i zasad funkcjonujących na nim, ukazując postmodernistyczną absurdalność obiegu sztuki. W szczególności, prowokacyjnym aktem wywołał kontrowersje dotyczące ocen artystycznych i wyznaczania wartości materialnej dla obiektów sztuki współczesnej.

Grafika Rafała Olbińskiego z 1982 roku odnosiła się do idei zainicjowanej przez UNESCO podczas MONDIACULT – Światowej Konferencji Polityki Kulturalnej w Meksyku. To ważne w międzynarodowej agendzie wydarzenie wyznaczyło nowy kierunek w myśleniu o kulturze, podkreślając jej funkcjonalny związek z rozwojem społeczeństw. Program „Culture for All” promował powszechny dostęp do kultury jako fundamentalne prawo i przywilej każdego człowieka, niezależnie od jego pochodzenia czy statusu społecznego. Nakreślił potrzebę ochrony nie tylko materialnych form dziedzictwa kulturowego, takich jak zabytki i dzieła sztuki, ale także niematerialnych przejawów kultury, w tym tradycji ustnych i praktyk społecznych. Konferencja podkreśliła także równość kultur, odrzucając jakiekolwiek hierarchie między kulturami „wyższymi” i „niższymi” oraz zaakcentowała, że przyszłe i współczesne praktyki kulturowe są tak samo wartościowe jak dziedzictwo historyczne.

Powstała w 2023 roku rzeźba Rafała Olbińskiego stanowić może komentarz na temat współczesnego stanu kultury w zglobalizowanym świecie. Z jednej strony to dziedzictwo dostępne dla wszystkich, ale jednocześnie poddane absurdalnym przekształceniom i reinterpretacjom w ramach mechanizmów rynku sztuki, narastającej banalizacji i globalizacji.

W ten sposób Olbiński zaprasza widza do refleksji nad znaczeniem kultury, jej dostępności – jako przywileju, a zarazem wyzwania, w duchu poszukiwania wartości ponadczasowych.

Rzeźba Rafała Olbińskiego „Culture – Privilege of All” stanowi interesujący punkt wyjścia do refleksji nad rolą kultury i jej wartością jako dziedzictwa wspólnego dla wszystkich ludzi.

Praca ta, utrzymana w charakterystycznym dla Olbińskiego klimacie surrealizmu i symbolizmu, nawiązuje do klasycznej ikony sztuki- greckiej rzeźby Wenus z Milo, obecnie eksponowanej w Luwrze. Praca stanowi także nawiązanie do wcześniejszej pracy Rafała Olbińskiego- powstałego w 1982 roku dla UNESCO plakatu „Culture- Privilege for All”. Współcześnie rzeźba Olbińskiego może także budzić skojarzenia z pracą Maurizio Cattelana, w której włoski artysta prowokująco i niejednoznacznie odniósł się do aktualnego światowego obiegu sztuki.

Wenus z Milo, jako jeden z najważniejszych i najbardziej rozpoznawalnych symboli kanonów piękna i harmonii w sztuce starożytnej, pojawia się w kontekście pracy Olbińskiego jako metafora uniwersalnej wartości oraz ponadczasowego ideału. Symbolika Wenus przypomina, że kultura i sztuka odgrywają rolę łącznika między przeszłością a teraźniejszością. Grecka Wenus stanowi archetyp kobiecego piękna i wyraz humanistycznego ducha. Fascynująca jest historia przypadkowego odnalezienia rzeźby na wyspie Melos.

Z drugiej strony, uzasadnione jest ahistoryczne skojarzenie ze słynnym bananem Maurizio Cattelana. Praca zatytułowana przez artystę „Comedian” (komediant, komik) po raz pierwszy została zaprezentowana podczas targów sztuki Art Basel Miami Beach w 2019 roku. Przedstawiała banana przyklejonego taśma klejącą do ściany. Artysta w prowokujący i ironiczny sposób podjął się krytyki rynku sztuki i zasad funkcjonujących na nim, ukazując postmodernistyczną absurdalność obiegu sztuki. W szczególności, prowokacyjnym aktem wywołał kontrowersje dotyczące ocen artystycznych i wyznaczania wartości materialnej dla obiektów sztuki współczesnej.

Grafika Rafała Olbińskiego z 1982 roku odnosiła się do idei zainicjowanej przez UNESCO podczas MONDIACULT – Światowej Konferencji Polityki Kulturalnej w Meksyku. To ważne w międzynarodowej agendzie wydarzenie wyznaczyło nowy kierunek w myśleniu o kulturze, podkreślając jej funkcjonalny związek z rozwojem społeczeństw. Program „Culture for All” promował powszechny dostęp do kultury jako fundamentalne prawo i przywilej każdego człowieka, niezależnie od jego pochodzenia czy statusu społecznego. Nakreślił potrzebę ochrony nie tylko materialnych form dziedzictwa kulturowego, takich jak zabytki i dzieła sztuki, ale także niematerialnych przejawów kultury, w tym tradycji ustnych i praktyk społecznych. Konferencja podkreśliła także równość kultur, odrzucając jakiekolwiek hierarchie między kulturami „wyższymi” i „niższymi” oraz zaakcentowała, że przyszłe i współczesne praktyki kulturowe są tak samo wartościowe jak dziedzictwo historyczne.

Powstała w 2023 roku rzeźba Rafała Olbińskiego stanowić może komentarz na temat współczesnego stanu kultury w zglobalizowanym świecie. Z jednej strony to dziedzictwo dostępne dla wszystkich, ale jednocześnie poddane absurdalnym przekształceniom i reinterpretacjom w ramach mechanizmów rynku sztuki, narastającej banalizacji i globalizacji.

W ten sposób Olbiński zaprasza widza do refleksji nad znaczeniem kultury, jej dostępności – jako przywileju, a zarazem wyzwania, w duchu poszukiwania wartości ponadczasowych.