Był wiecznym neofitą, z wielką gorliwością podchodzącym do pracy każdego dnia.
Widać było, że obrazy po prostu powstają, bo muszą. Dają ujście energii, która wraz
z talentem była wielkim fenomenem.
Był bardzo uważny w opisie rzeczywistości i niekiedy można odnieść wrażenie, że
dając obraz ogólny, nie chciał zrezygnować ze szczegółu. Stąd w obrazach z
przedstawieniami z lotu ptaka pojawia się pełna introspekcja, pozwalająca zobaczyć
życie we wszystkich aspektach. We wszystkich wymiarach. Obrazy stawały się
barwnymi opowieściami, o narracji, która prowadzić może wzrok jak w filmie, od
sceny do sceny. Był kronikarzem, który na własnych zasadach dokumentował
rzeczywistość przez innych ignorowaną. Albo inaczej, rzeczywistość domagała się od
niego dokumentowania, w całej swej chaotyczności, z której wychwytywał ważne
kadry.
„Sportowcy” i „Robotnicy” to szczególnie cenione cykle Edwarda Dwurnika. Nie
szukał motywów do obrazów, one bowiem po prostu były- wokół.
EDWARD DWURNIK
Wystawa malarstwa
15- 30 listopada 2019
Oprowadzanie kuratorskie:
środa, 27 listopada 2019 o godzinie 17.00
Prowadzenie:
dr Justyna Napiórkowska, historyk sztuki, europeista, politolog
Galeria Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej
Warszawa, ul. Świętokrzyska 32
EDWARD DWURNIK (ur. 1943, zm. 2018)
Malarz, rysownik i grafik. Studiował w latach 1963-1970 na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w pracowni Krystyny Łady-Studnickiej. Przez 3 lata studiował rzeźbę. W 1992 roku został laureatem prestiżowej nagrody Fundacji Coutts & Co w Zurychu. Został nagrodzony m.in.: Nagrodą Kulturalną „Solidarności” (1983), Nouvelle Biennale de Paris (1985), nagrodą Olimpiady Sztuki w Seulu (1988) i Nagrodą Fundacji Sztuki Współczesnej (1992).
W 1965 roku rozpoczął niezależny od toku studiów cykl rysunków i akwarel, a od 1966 obrazów olejnych „Podróże autostopem” – charakterystyczne widoki miast z lotu ptaka (kontynuowany do dziś).
Poza malarstwem Dwurnik uprawia grafikę i rysunek (zarówno autonomiczne serie jak i ilustracje). Lubi projektować monumentalne kompozycje malarskie w przestrzeni publicznej. Stworzył rysunki i gwasze do filmów animowanych „Warzywniak,360 stopni” (2007r.) oraz „Oaza” (2009r.) w reżyserii Andrzeja Barańskiego. Powstalo kilka filmow dokumentalnych o tworczosci artysty, m.in: „Owoce Ziemi” (1977), „Portret z natury” (1984) i „Polska Nike” (1987) w rezyserii Andrzeja Szczygla oraz „Podroze Edwarda Dwurnika” (1995) Grazyny Banaszkiewicz. W 2011 roku powstal album ze wszystkimi reprodukcjami cyklu Sportowcy.
Prace w zbiorach: Albertina, Wiedeń; S.M.A.K. Stedelijk Museum voor Actuele Kunst, Gent, Belgia; Alvar Aalto Museum, Jyväskyla, Finlandia; Van Abbemuseum, Eindhoven, Holandia; Gemäldegalerie Neue Meister Albertinum, Drezno; Museum Junge Kunst, Frankfurt/Oder; Kunsthalle zu Kiel der Christian-Albrechts-Universitat, Kilonia; Museum Ludwig, Kolonia; Württembergischer Kunstverein, Stuttgart; Museum Villa Haiss, Zell a.H., Niemcy; Slovak National Gallery, Bratysława, Słowacja; Schaulager, Bazylea, Szwajcaria; Cleveland County Museum; Hirshhorn Museum and Sculpture Garden, Waszyngton, USA.
Galeria Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej
Warszawa- Bruksela
