Igor Mitoraj należał do najbardziej cenionych rzeźbiarzy XX wieku. Urodził się 26 marca 1944 roku w Oederan w Niemczech. Był synem deportowanej polskiej robotnicy przymusowej i pochodzącego z Polski francuskiego jeńca wojennego, oficera Legii Cudzoziemskiej. Urodził się w czasie wojny, w miejscu, gdzie jego matka przebywała na pracach przymusowych. Po wojnie wrócił do Polski, gdzie dzieciństwo i młodość spędził w rodzimej miejscowości Grojec niedaleko Oświęcimia. Nieobecność ojca, a także bliskość terenów obozu Auschwitz niewątpliwie stanowiły ważne motywy, które wpłynęły na postawę i wrażliwość przyszłego artysty.
Po ukończeniu Liceum Plastycznego w Bielsku-Białej w 1963 wstąpił na Akademię Sztuk Pięknych w Krakowie, gdzie studiował malarstwo w pracowni Tadeusza Kantora. Studiów w ramach programu nie skończył, natomiast po latach uzyskał tytuł honoris causa alma mater. W 1968 roku, za namową Kantora wyjechał do Francji, by podjąć studia na École des Beaux-Arts. Po pobycie w Paryżu, zamieszkał w toskańskiej miejscowości Pietrasanta we Włoszech.
Zmarł 6 października 2014 w Paryżu.

Głównym tematem rzeźb Mitoraja jest ludzkie ciało. Artysta odnosił się zarówno do jego piękna, jak i kruchości i niedoskonałości. W swojej twórczości odwoływał się do mitologii oraz historii. Jego prace zakorzenione są w klasycznej estetyce, jednak ich nowoczesny wymiar przejawia się w ukazaniu figur znaczonych skazą, brakami, niedoskonałością.

Igor Mitoraj został uhonorowany m.in. tytułem doktora honoris causa Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie.
Artysta otrzymał także tytuł Zasłużony dla Kultury- Gloria Artis.

Santa Cruz de Tenerife – Per Adriane
Paryż, La Défense (wejście do Uniwersytetu) – Ikaria, Wielki Toskańczyk, Tyndareos
Lozanna, Park Olimpijski – Corazza
Rzym, Piazza Monte Grappa – Bogini Rzymu
Rzym, Bazylika Santa Maria degli Angeli e dei Martiri  – wrota do świątyni
Mediolan – Fontanny Centaura
Mediolan, Grande Toscano
Abuta na Hokkaido – Tsuki-no-hikari (Światło księżyca); repliki dzieła stoją też w Londynie (przed British Museum), w Scheveningen (na wydmach, w pobliżu muzeum Beelden aan Zeee) i w Poznaniu.
Warszawa, Kościół Jezuitów na Starym Mieście- scena Zwiastowania na drzwiach
Kraków, Eros spętany (Eros Bendato) na Rynku Głównym w Krakowie

„Patrząc teraz na moje prace, nabieram przekonania, że sztuka antyczna była i jest dla mnie ideałem, a także wiąże się z nostalgią za utraconym rajem.”

Tak mówił Igor Mitoraj jako dojrzały artysta. Ja zaś zawsze- rozmawiając z nim, podczas spotkania w Warszawie, ale tez zaglądając wiele lat temu do jego ogrodu i pracowni w Pietrasanta, zastanawiałam się nad tak poważnie i konsekwentnie obecnym mitem w jego twórczości, w skrytości rozważając, czy to nazwisko – składające się z mitu i raju, nie jest także fragmentem kreacji artysty.

„Mit/o-raj”- to tak dobrze definiuje jego sztukę, tożsamość, drogę będącą bardzo świadomym poszukiwaniem Arkadii. Arkadia jest tym motywem który scala ludzkie pragnienia i realizm- jest bowiem kraina, do której można jedynie dążyć, przemierzając rzeczywistość niedoskonałą, świat znaczony rysą. Arkadia jest obietnicą, do której wiedzie droga znaczona tęsknotą, przemijaniem, brakiem, niespełnieniem.

Myślę, że to wszystko było w sztuce Mitoraja.

Jestem zaszczycona, że jego rzeźbę- kolejny raz – możemy pokazywać w Galerii Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej w Warszawie i w Brukseli.

W przypadku zainteresowania rzeźbami Igora Mitoraja, prosimy o kontakt emailowy. Bardzo prosimy o podanie imienia, nazwiska, numeru telefonu.