Uważam się za twórcę szerokich koncepcji, za „niewolnika” realizacji tych idei.

Tworzone przeze mnie rzeźby mogą również utożsamiać rojone marzenia o chodzeniu po linie, które towarzyszą wielu osobom. Należy to jednak interpretować w szerszym kontekście, jako stan swoistej ekstazy i znalezienie się w zupełnie niezwykłej rzeczywistości. Celem mojej sztuki, tego zabiegu jest uzyskanie nowej perspektywy, która wyżej uniesie dotychczasowy punkt widzenia obserwatora.

Bez wątpienia największą zaletą rzeźb (balansujących) jest ich uniwersalność i ponadczasowy przekaz, który umożliwia zrozumienie ich przesłań przez ludzi z różnych sfer kulturowych. Skupiłem się na poszerzaniu i zgłębianiu doświadczeń artystycznych i kulturowych tworzonych wśród społeczeństw Morza Śródziemnego. Zadanie to próbuję realizować poprzez postać człowieka, przeważnie w ruchu.

Moje rzeźby są na ogół przewrotne, zaskakujące i na wpół balansujące na granicy wyobraźni.

Te dzieła są w ciągłym ruchu, dlatego nie można ich określić jako niezmienne, niezmienne i trwałe. Nie można ich interpretować jednoznacznie. Nie tylko podlegają metamorfozom i „dojrzewaniu” do nowych sytuacji. Wpływają także na zmiany w otoczeniu, ale i same pod jego wpływem się zmieniają.

Historia każdej wyrzeźbionej postaci mogłaby być jej indywidualną biografią nie krótszą często niż biografia każdego realnego człowieka. Cykl „Równowaga” jest dowodem na to, że sztuka może wtapiać się w tłum, współistnieć z nim, być jego naturalną częścią. Wiszące nad głowami obserwatorów sylwetki zachowują się podobnie, jak przechodzące osoby i obserwują je nieruchomym wzrokiem, podążają za nimi, naśladują, czasem nawet kpią.

Postacie chciałyby coś powiedzieć, czasem pozostają zamyślone, częściej mówią całym sobą (mowa ciała). Jedyną granicą ich interpretacji jest wyobraźnia konkretnej osoby, a nawet jej nastrój, dzień czy pochodzenie. Przede wszystkim balansujące rzeźby istnieją w określonej czasoprzestrzeni. …nie boją się wiatru, innych przeciwności losu, czym nawiązują do ludzkiego bytowania. Nasz czas również kiedyś nadejdzie.