JOANNA WOYDA (ur. 1981 w Warszawie)
Studia na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w latach 2000-2005. Dyplom z wyróżnieniem dziekańskim w 2005 roku w pracowni malarstwa prof. Wiesława Szamborskiego, aneks w pracowni grafiki warsztatowej prof. Rafała Strenta. Stypendium Banku BPH oraz nagroda Ewy Tomaszewskiej, Członka Prezydium KK NSZZ Solidarność, za najlepszą pracę dyplomową na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W czasie studiów stypendystka Ministra Kultury na rok akademicki 2003/2004. W 2014 roku zdobyła Grand Prix Fundacji im. Franciszki Eibisch.

Galeria Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej
Warszawa/ Bruksela

DOSTĘPNE PRACE

W obrazach Joanny Woydy duże, płaskie, jasne płaszczyzny koloru stają się plażą, wodą, przestrzennym niebem. Pojawia się na nich człowiek, kilka osób, czasami przytulona para, najczęściej stojące lub bawiące się dzieci, które jako temat są chyba dla autorki najbliższe sercu. Przedstawione postacie są w ruchu, w zatrzymaniu, swobodnie wkomponowane na obrzeżach płócien, ale na tyle pewnie, że umacniają działanie rozległej przestrzeni. Zapewne w malowaniu tych scen posłużyły fotonotatki, których wykonuje się tysiące, nie po to by dokumentować zjawiskowe kadry, lecz w zachwycie nad niepowtarzalnością plażowej swobody, kiedy już zdołało się wyrwać z monotonnej codzienności. Fotografie są tu przetworzone na język malarski i służą podkreśleniu scen urlopowych, plażowych, jako istoty tego błogostanu, a istotą którego jest ulotność. Przestrzenność koloru, jego świetlistość harmonijnie połączona z dyskretną narracją, buduje poczucie ukojenia i nastrój, który może zachwycać, nawet oczyszczać. Jest to świat niewinny, z dala od zgiełku codzienności, od jego brudów, świat czysty. Jest w tym malarstwie dyskrecja, nienachalność, witalność, ciepło i przede wszystkim jakiś ważny spokój i zgoda na ład z dala od nadmiaru, zgoda na samego siebie. To pogodzenie się ze sobą jest można powiedzieć istotnym źródłem tego malarstwa, malarstwa Joanny Woydy.

Profesor Stanisław Baj

Cykl Plaża powstaje od 2008 roku i obejmuje ponad 80 obrazów. To próba zatrzymania chwil z miejsca dla mnie szczególnego – spokojnego i zarazem dynamicznego, pozwalającego człowiekowi być samemu ze sobą i jednocześnie wrzucającego go w tłum innych plażowiczów. Miejsca, gdzie staję się obserwatorem ludzkich zachowań, zwyczajów, gestów, sama pozostając jedną z osób obserwowanych. Plaża to miejsce, gdzie szukamy spokoju i odpoczynku, wyznaczając swój własny teren płaszczyzną ręcznika czy ścianką parawanu. To miejsce osobliwe, gdzie pozostajemy tacy niewielcy w stosunku do ogromu płaszczyzny wody, nieba, piasku. Miejsce, gdzie natura nas przytłacza, dając nam jednocześnie wytchnienie.

Plaża daje mi spokój i nie pozwala się spieszyć, podobnie jak malarstwo.

Joanna Woyda