Biografia Leszka Rózgi w niezwykły sposób wpisywała się w dzieje Europy XX w. Urodzony w 1924 r. artysta był świadkiem potężnych przemian, które miały bezpośredni wpływ także na jego twórczość. Jak w lustrze biografia i twórczość Leszka Rózgi odbijały historię Europy i przemian w sztuce. Artysta wychowywał się w Polsce wielokulturowej. Jej barwy i narracje zachował w swojej twórczości, znajdując największą, ponadczasową pasję w tematach uniwersalnych. Stąd odniesienia do mitologii greckiej, stąd tematy biblijne, stąd także zamiłowanie do podróży.
Profesor potrafił niezwykle pięknie i z pasją opowiadać o bogach greckich, gajach oliwnych, ceglastych rzeźbach etruskich – i mistrzach renesansu. Te tematy znajdują się także w jego pracach graficznych i malarskich. Artysta łączył ogromną erudycję z komentarzem z prawdziwego życia. Jego opowieści o przedwojennej Polsce, którą znał jako mały chłopiec, odtwarzają niemal materialny obraz świata wielu kultur.
Głównym kierunkiem artystycznych peregrynacji profesora Leszka Rózgi były kraje śródziemnomorskie. Artystę fascynował nie tylko ich pejzaż, ich światło i kolory, ale także ich twórczy potencjał. Grecja i Półwysep Apeniński były nie tylko kolebką cywilizacji, ale także estetycznym źródłem, z którego czerpali artyści wszystkich epok, jak pisał Herbert. Wspólnym, powracającym tematem były interpretacje mitologii oraz właśnie odniesienia do źródeł cywilizacji europejskiej. Na pracach pojawiają się bohaterowie znani z mitów greckich czy też „Metamorfoz” Owidiusza. Mitologiczne narracje były w pracach profesora Rózgi komentarzem do współczesności. W ten sposób artysta pokazywał, jak bardzo są uniwersalne; jak ponadczasowe są największe motywy w historii europejskiej cywilizacji: marzenie Ikara o lataniu, porwanie Europy czy historia Minosa.
Pejzaże w grafikach i obrazach profesora Leszka Rózgi cechuje bardzo syntetyczne ujęcie. Realne kształty zaczynają znikać na rzecz prawie abstrakcyjnych form. Pola, wzgórza, łąki oddane są za pomocą bardziej lub mniej geometrycznych form. Pejzaże stają się kolorystycznymi kompozycjami, które opierają się często na intuicyjnych skojarzeniach. W tym wszystkim mieści się także anegdota – jak w pracy „Niespełniony wieczór sycylijski”, będącej wspomnieniem wyjazdu, do którego nie doszło.
W pracach profesora Leszka Rózgi bardzo często pojawiały się także motywy toskańskie.
– Dlaczego Toskania? Wracam do źródeł. […] Gdy oglądam obrazy mistrzów renesansu, poza ich treścią i formą istnieje notacja pejzażu. Treści i formy przemijają, a pejzaż, w tym wypadku pejzaż Toskanii, pozostaje taki sam, niezmieniony, niezmienny. Budzi się refleksja, ja przeminę, a te wzgórza, ten zapach, to niebo, cyprysy pozostaną, pozostanie też duch miejsca. Pozostanę również „ja” w „mojej” Toskanii. Dlatego Toskania – mówił artysta.
W Galeriach Katarzyny Napiórkowskiej w Warszawie i w Brukseli odbyło się kilka wystaw artystów, a prace trafiły do licznych kolekcji prywatnych i publicznych, m.in. do kolekcji Banku Światowego w Waszyngtonie. Prace artysty znajdują się w licznych zbiorach, m.in. w znakomitej kolekcji sztuki w Muzeum Sztuki w Łodzi.
Galeria Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej prezentuje kilkadziesiąt rysunków, gwaszy, suchorytów i akwafort autorstwa profesora.
na reprodukcji: Wiosna, prof. Leszek Rózga
Galeria Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej
Warszawa/ Bruksela
