MŁODZI Z ŁODZI
Wystawa w ramach 42 Konkursu im. Władysława Strzemińskiego – Sztuki Piękne
Nagroda Specjalna Galerii Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej

Nataniel Bednarek
Oliwia Chmielewska
Julia Grygorczyk
Jakub Kopacz i Wiktoria Papież
Marecin Krężęl
Marta Łupińska
Aneta Niekoraniec
Alicja Pangowska
Dominik Żyża

Wystawa prezentuje twórczość dziesięciu artystów- finalistów 42. Konkursu im Władysława Stzrmińskiego- Sztuki Piękne zorganizowanego przez Akademię Sztuk Pięknych w Łodzi. Artyści ci są laureatkami Nagrody Galerii Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej w Warszawie.

W 2025 roku, podczas 42. Konkursu im. Władysława Strzemińskiego – Sztuki Piękne, Grand Prix zdobyła Wiktoria Kacprzak za pracę „Strefa Duchów – Gaza”, wykonaną pod opieką dra hab. Tomasza Musiała, prof. uczelni. Drugą nagrodę regulaminową otrzymał Dominik Żyża za cykl prac „Autoportrety lustrzane”. Nagrodę Rektora ASP w Łodzi przyznano Mikołajowi Nowosadowi za pracę „Do not touch” zrealizowaną w Pracowni Multimediów pod opieką dra hab. Łukasza Ogórka, prof. uczelni.

Jury przyznało także wyróżnienia honorowe następującym artystom: Tadeusz Czomber za cykl „Z reguły nie chce mi się myśleć kim jestem”, Julia Grygorczyk za cykl „Spotkania”, Agata Kłos za cykl „Żywioły”, Jakub Kwiatkowski za pracę „Błędne koło”, Julia Mostowik za pracę „Śmierć, czyli metamorfoza która nic nie zmienia”, Alicja Pangowska za pracę „Prześwity”, Kalina Płużek za cykl „O złym domu”, Maciej Zieliński za pracę „Ile śmierci mogę znieść?”

Wystawa wszystkich finalistów i laureatów odbyła się w Miejskiej Galerii Sztuki w Łodzi, a ekspozycja trwała do 24 kwietnia.

MŁODZI Z ŁODZI
Nagroda Galerii SztukI Katarzyny Napiórkowskiej

Galeria Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej
Rynek Starego Miasta 19/21/21a, Warszawa

wystawa: 5-26 maja 2025
poniedziałek piątek 14-18.00 po uprzednim umówieniu wizyty

NATANIEL BEDNAREK (ur. 2002)
Absolwent Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych im. T. Makowskiego w Łodzi, w którym w 2022 roku obronił pracę dyplomową ze specjalizacji Realizacje Intermedialne w pracowni Tomasza Ciechanowskiego oraz aneks malarski pod korektą Marleny Szymczyk. Studiuje na Akademii Sztuk Pięknych im. W. Strzemińskiego w Łodzi na kierunku Malarstwo. W 2025 roku nagrodzony przez Galerię Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej w 42. Konkursie im. Władysława Strzemińskiego – Sztuki Piękne.

Praca przedstawia szkic, jako wgląd w duszę oraz intymność środka własnego umysłu niemal równy codziennemu pacierzowi.

OLIWIA CHMIELEWSKA
Studentka V roku studiów magisterskich na kierunku malarstwo Akademii Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi. Uczestniczka licznych wystaw zbiorowych organizowanych przez ASP w Łodzi. Poza malarstwem pasjonuje się jazdą konną i podróżami, które inspirują ją do poszukiwań nowych form wyrazu.

Fragmenty minionych lat jest to cykl prac przedstawiający kadry z wakacji zapisane w mojej pamięci. Powstaje on na podstawie zdjęć. Ta konkretna praca „Heraklion” przedstawia widok z plaży nocą, na horyzoncie widać światła miasta.

Na wystawie praca: Cykl Fragmenty minionych lat, Heraklion, olej na płótnie, 200 cm x 150 cm, 2025 rok

JULIA GRYGORCZYK (ur. 2001)
Studentka V roku kierunku Grafika w Instytucie Grafiki Artystycznej Akademii Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi, gdzie realizuje swój dyplom w Pracowni Technik Wklęsłodrukowych prof. hab. Alicji Habisiak-Matczak. Równocześnie przygotowuje aneks z malarstwa w Pracowni Malarstwa i Działań Interdyscyplinarnych prof. Piotra Stachlewskiego. W 2022 roku uczestniczyła w Sympozjum „Flash Drawing Tour” w Centrum Grafiki Artystycznej KAUS w Urbino we Włoszech. Brała udział w dwóch edycjach projektu międzynarodowego „Chiado, Carmo, Paris” w latach 2022 i 2023. Była uczestniczką wielu wystaw zbiorowych, m.in. we Włoszech, Portugalii, Francji, Hiszpanii, Japonii oraz w Polsce. W 2023 roku zdobyła trzecią nagrodę w XV edycji Konkursu na małą formę graficzną. Została także laureatką 41. oraz 42. Konkursu im. Władysława Strzemińskiego w ASP w Łodzi.

W swoich pracach wykorzystuję kolory i różnorodne sposoby ukazywania postaci — od wiernych realizmowi po luźne, intuicyjne formy — by wyrazić emocje i doświadczenia związane z naszymi spotkaniami z innymi — ich bliskość, dystans, różnorodność.

Na wystawie: Bez tytułu, olej i akryl na płótnie, 180cm x 120cm, 2025 rok

JAKUB KOPACZ I WIKTORIA PAPIEŻ
Jesteśmy duetem artystycznym, który wywodzi się z dwóch odmiennych światów twórczości. Jedno z nas zajmuje się formami dziwnymi, przekształconymi, czasem wręcz groteskowymi, drugie z kolei tworzy w nurcie malarstwa realistycznego, zestawiając je z precyzyjną geometrią. Nasze wspólne działanie było próbą wydobycia samej esencji naszych indywidualnych praktyk i przekształcenia jej w jedno, wspólne dzieło. Chcieliśmy uchwycić istotę tego, czym dla nas jest malarstwo – jako medium pełne napięć, spotkań i przemian. W efekcie powstał obraz, który nie tylko łączy nasze estetyki, ale też stawia pytania o tożsamość w świecie, gdzie granice między człowiekiem a technologią stają się coraz bardziej płynne.

JAKUB KOPACZ (ur. 2002)
Absolwent Liceum Plastycznego im. Stanisława Wyspiańskiego w Tomaszowie Mazowieckim, gdzie w roku 2022 obronił dyplom ze specjalizacji głównej- grafika projektowa pod opieką Krystyny Urbanowicz-Dudek i aneks malarski pod opieką Jarosława Szewczyka. Studiuje malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi na kierunku Malarstwo. W 2024 roku dostał Wyróżnienie honorowe jury za pracę indywidualną w 41. Konkursie im. Władysława Strzemińskiego- Sztuki Piękne, a w 2025 w 42. Konkursie im. Władysława Strzemińskiego- Sztuki Piękne – został wyróżniony nagrodą Galerii Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej za wspólną pracę z Wiktorią Papież.

W mojej twórczości łączę nowoczesne formy geometryczne z organiczną i realistyczną tkanką ludzkiego ciała, tworząc dialog między tym, co uporządkowane, a tym co emocjonalne. Każde płótno to próba uchwycenia emocji, które często kryją się głęboko w nas- niewidzialne, a jednocześnie wszechobecne.

Moja inspiracja płynie z obserwacji ludzkich emocji, w tym moich. Fascynuje mnie, jak często próbujemy kontrolować to, co w nas niewygodne, tylko po to, by uświadomić sobie, że niektórych uczuć nie można stłumić. W moich obrazach geometria reprezentuje potrzebę kontroli i ładu, podczas gdy organiczne formy ciała opowiadają o naszej naturalnej istocie. To w tym napięciu, w tej subtelnej walce, rodzi się moja sztuka.

Chcę, aby moje obrazy były przestrzenią do refleksji. Miejscem, gdzie widz może się zatrzymać i odnaleźć fragment siebie. Nie narzucam interpretacji, ale staram się otworzyć pole do dialogu z samym sobą, z emocjami, które czasem staramy się zepchnąć na margines. Moja twórczość skierowana jest przede wszystkim do osób, które szukają w sztuce głębszego zrozumienia ludzkiej natury.

WIKTORIA PAPIEŻ (ur. 2002) Absolwentka Liceum Plastycznego im. Stanisława Wyspiańskiego w Tomaszowie Mazowieckim. W 2022 roku obroniła dyplom ze specjalizacji głównej- aranżacja wnętrz oraz aneks malarski. Studentka trzeciego roku Akademii Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi na Wydziale Sztuk Pięknych, na kierunku edukacja artystyczna w zakresie sztuk plastycznych, technik teatralnych, filmowych i telewizyjnych. W 2024 roku otrzymała wyróżnienie honorowe za cykl obrazów „Anormalność” w 41. Konkursie im. Władysława Strzemińskiego – Sztuki Piękne, a w 42. Konkursie im. Władysława Strzemińskiego- Sztuki Piękne w 2025 – Nagrodę Galerii Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej za wspólną pracę z Jakubem Kopaczem.

W swojej twórczości inspiruję się tym, co mnie otacza. Czerpię zarówno z aspektów wizualnych, które dostrzegam w swojej codzienności, ale także z emocji, które towarzyszą mi w życiu. Każdemu projektowi daję część swoich wewnętrznych przeżyć i stanów, przekazuję zarówno dobre, jak i negatywne emocje, które doskwierają mi w życiu. Tworzę ludzko zwierzęce hybrydy zatracone w świecie, który przebodźcowuje w swojej współczesnej rzeczywistości. Kreując swoje projekty zwracam się do mocnych zgeometryzowanych form, uproszczeń i zniekształceń. Wyolbrzymionych form balansujących na granicy groteski. Używam wykonanych przeze mnie fotografii oraz mocnych intensywnych kolorów, które umieszczam na czerni, tworząc czarną głębię dla bohaterów, którzy rozgrywają w niej swoje historie.

Nasze wspólne dzieło przedstawia postać człowieka-hybrydy. Istota zawieszona pomiędzy biologią a mechanizmem. Istotnym elementem kompozycji jest metaliczna tafla w miejscu głowy, pełniąca funkcję zarówno symboliczną, jak i interaktywną – widz może się w niej przejrzeć, ale jednocześnie jego odbicie zostaje zniekształcone, rozmyte. Ten efekt odwołuje się do współczesnego doświadczenia bycia w świecie nasyconym maszynami, gdzie granice między człowiekiem a technologią coraz bardziej się zacierają.

Inspiracją do stworzenia obrazu był krótki wiersz wygenerowany przez sztuczną inteligencję. Zaintrygowało nas pytanie o tożsamość w czasach, gdy maszyny zaczynają nie tylko nas zastępować, ale i kształtować nasze myślenie, emocje i działania.

Poprzez zestawienie realistycznych i zdeformowanych form, geometrii i ekspresyjnych przekształceń, obraz nie daje jednoznacznej odpowiedzi. Jest raczej przestrzenią refleksji, próbą uchwycenia momentu przejścia, w którym redefiniujemy, co to znaczy być człowiekiem.

Na wystawie: Akcesorium, akryl i olej na płótnie, 200 x 100 cm, 2024

MARCIN KRĘŻEL
Inżynier po Politechnice Łódzkiej, absolwent studiów podyplomowych z 2019 r. na kierunku Malarstwo i Rysunek, a obecnie student czwartego roku studiów dziennych na tym samym kierunku w Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi.

Obraz, malarstwo, twórczość, sztuka, piękno, brzydota, a przede wszystkim ciekawość i wyrażanie siebie są dla mnie bardzo ważne w życiu. Mój obecny język to płótno i położona na nim farba, plama, ekspresyjny ruch, prosta linia, chlapnięcie czy zaciek kontrolowany, bądź nie.
Uczę się tego języka od dłuższego czasu, a poważnie od kilku dobrych lat. Choć wiele jeszcze nie umiem ubrać w malarskie słowa to chcę opowiadać.
Jeszcze niedawno trochę dukałem, teraz łączę już pierwsze sylaby ze sobą, czasami udaje mi się ułożyć proste zdanie. Ten obraz jest dla mnie takim zdaniem – krótką, osobistą opowieścią, którą chciałem się z Wami podzielić.

MARTA ŁUPIŃSKA (ur. 2001) Absolwentka Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych im. Tadeusza Makowskiego w Łodzi. Aktualnie studentka 3 roku rzeźby na Akademii Sztuk Pięknych im Władysława Strzemińskiego w Łodzi. Tworzy rzeźby kameralne, a w swojej twórczości podejmuje tematy związane z działaniami interaktywnymi i site-specific.

Praca powstała na plenerze rzeźbiarskim na Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi w 2024. Tematem pleneru były „granice”. Praca jest interpretacją zadanego tematu oraz własnych doświadczeń dotyczących przekraczania granic.

Na wystawie praca: Przekraczanie drewno i metal, ok. 70 x 50 x 60 cm  2024

ANETA NIEKORANIEC (ur. 1985)

Absolwentka klasy plastycznej XXXIV Liceum Ogólnokształcącego im. Miguela de Cervantesa. Jest aktualnie studentką 5 roku Malarstwa na Akademii Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi, gdzie rozwija swój warsztat malarski w Pracowni Malarstwa i Działań Interdyscyplinarnych prof. Piotra Stachlewskiego. Uczestniczka wielu wystaw zbiorowych oraz autorka identyfikacji wizualnej wystawy „Niezauważalne dla oka” w Muzeum Sztuki w Łodzi. W latach 2018-2020 mieszkała i pracowała w Madrycie.

Praca jest częścią cyklu malarskiego „Koń jaki jest, każdy widzi?”, który jest próbą zmierzenia się ze stereotypowym spojrzeniem na te zwierzęta. Koń na tle zachodzącego słońca nie musi być bowiem synonimem kiczu.

„Zachód słońca”, 100×120 cm, akryl i olej na płótnie, 2025 r.

ALICJA PANGOWSKA
Zajmuje się malarstwem. Swoje obrazy traktuje jak kolaże myślowe budowane na podstawie doświadczeń, podróży i obserwacji. Powtarzającym się motywem jest człowiek na pograniczu istnienia. Prace malarskie rysunkowe poszerza tworząc animacje, w których główną narrację stanowi dźwięk. Oddech dają jej góry – wspina się i zjeżdża ze szczytów. Długie spacery odbywa w Zalesiu Górnym, z którego pochodzi.

Doświadczenia, obserwacje, spotkania przekształcam w kompozycje, na których punktem odniesienia jest człowiek. Kreuję oraz odbywam własną podróż, którą tworzę z ułamków chwil. Postaci ludzkie są naczyniami. Ich ciała niekiedy zdeformowane, powielone, ulatujące są odzwierciedleniem życia wewnętrznego. Susan Sontag pisze, że ,,Ludzkie ciała powinny mieć formę zbliżoną do gazowej- przypominać zwiewne, lecz namacalne chmury. Mogłyby wówczas szybko się przeistaczać, rozszerzać, kurczyć – jakaś część mogłaby odpłynąć, moglibyśmy się dzielić na kawałki, zlewać, zderzać, akumulować, znikać itp.,itd. Póki co, tkwimy w tym świecie w formie, która jest dość miękka, lecz w zasadzie sprecyzowana. Forma ta zupełnie nie przystaje do procesów, które muszą stać się wewnętrznymi.

na wystawie: Drzewa cytrynowe (z cyklu ,,Podróże, które nigdy nigdy się nie odbyły”), akryl i pastel, 110×120, 2024

DOMINIK ŻYŻA (ur. 2001)
Edukację artystyczną rozpoczął w Ogólnokształcącej Szkole Sztuk Pięknych im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy. Laureat XLII Olimpiady Artystycznej (2018) oraz stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2018, 2019, 2025). W 2023 r. ukończył z wyróżnieniem projektowanie ubioru na Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi. Laureat wielu nagród, m.in. wyróżnienia i nagrody galerii „Rynek Sztuki” w 40. Konkursie im. Władysława Strzemińskiego – Sztuki Piękne (2023) oraz II nagrody regulaminowej, nagrody festiwalu Reykjavik i nagrody Galerii Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej za cykl malarski inspirowany rzeźbami Oskara Zięty w 42. Konkursie im. Władysława Strzemińskiego – Sztuki Piękne (2025).

Obraz inspirowany jest plenerowymi rzeźbami Oskara Zięty, które poprzez swoją polerowaną, lustrzaną powierzchnię zniekształcają otoczenie i odbijają postać artysty. Obraz został namalowany na podstawie fotografii wykonanych w ostatnim roku, ukazujących własne odbicie w rzeźbach. Zniekształcone refleksy mają symbolizować odbicie wewnętrznego świata twórcy, który splata się z otoczeniem, tworząc jego dopełnienie. W kompozycji można dostrzec zdeformowane sylwetki, przenikające się przestrzenie i abstrakcyjne formy powstałe w wyniku interakcji światła, metalu i krajobrazu. Malarska interpretacja tych dynamicznych odbić stanowi wyzwanie techniczne, a jednocześnie pozwala na głębszą refleksję nad postrzeganiem własnej tożsamości i relacji z otaczającym światem.

na wystawie: „Autoportret lustrzany 1”, olej na płótnie, 150×200 cm, 2024