Profesor Wiesław Szamborski  jest malarzem identyfikowanym z nurtem nowej figuracji. Po studiach w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych wystawiał często z Markiem Sapetto, z którym tworzyli nieformalny duet artystyczny.  Jak podkreślali – w malarstwie interesował ich „normalnie fakt”. Ta zakorzeniona w życiu i codzienności sztuka stanowiła przeciwieństwo obowiązujących wówczas trendów, które nakazywały rezygnować z figuratywności.

„Kiedy zaczynałem moje samodzielne życie artystyczne, wszechwładnie panował abstrakcjonizm. Malarstwo figuratywne, na którym ciążyły złe dokonania socrealizmu, było traktowane bardzo podejrzliwie. Z przekory wyłamywałem się z obowiązującego kanonu. Ale i ten powód nie wyczerpuje całej prawdy [o tym], dlaczego uprawiam malarstwo przedstawiające. Otóż, […] wierzę w posłannictwo sztuki, posłannictwo społeczne. A to najdosadniej realizuje się właśnie w malarstwie figuratywnym.”