Zofia Artymowska (1923 – 2000) Była uznaną polską malarką, graficzką oraz wykładowczynią akademicką.
W latach 1945–1950 studiowała na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, gdzie uzyskała dyplom w pracowni Eugeniusza Eibischa. Po ukończeniu studiów pracowała jako asystentka w Katedrze Perspektywy na krakowskiej ASP, a od 1952 roku kontynuowała karierę na Wydziale Malarstwa ASP w Warszawie.

Artymowska była aktywna nie tylko jako artystka, ale również jako redaktorka. Od 1962 roku redagowała pismo graficzne „Argumenty” oraz współpracowała z tygodnikiem „Świat”. W latach 1971-1983 pełniła funkcję docentki na Wydziale Architektury Wnętrz i Wzornictwa Przemysłowego wrocławskiej PWSSP. Jej międzynarodowa kariera obejmowała wykłady malarstwa ściennego i rysunku na Uniwersytecie Bagdadzkim oraz w Tahrrer College na Uniwersytecie w Teheranie podczas dłuższych pobytów w Iraku.

W 1992 roku, razem z mężem Romanem Artymowskim, założyła fundację „Promocja Polskiej Sztuki Wizualnej” z siedzibą w Łowiczu.

Zofia Artymowska zrealizowała kilkadziesiąt indywidualnych wystaw, które odbyły się m.in. w Warszawie, Nowym Jorku, Pradze i Budapeszcie. Jej prace znajdują się w wielu prestiżowych kolekcjach, takich jak Muzeum Narodowe w Warszawie i Krakowie, Museo de Bellas Artes w Bogocie oraz kolekcji Fundacji Rodziny Staraków.

W latach powojennych, Artymowska była jedną z autorek polichromii i sgraffittów zdobiących warszawskie kamienice w ich powojennej odbudowie. Następnie zajmowała się mozaiką i monotypią. Dojrzała twórczość Artymowskiej to malarstwo abstrakcyjne z wykorzystaniem form geometrycznych.

Zofia Artymowska zmarła w 2000 roku i została pochowana na Wojskowych Powązkach w Warszawie.